Martwy Las

Satrina

Satrina spojrzała na koty. - Khe - powiedziała złośliwym tonem. Nie lubiła gdy są niedaleko, aż dwa koty i mówią sobie imienia. - Można ciszej koty - powiedziała. Satrina bardzo lubiła ciszę.

Shinra

Zaciekawiona zerknęła na Channoy. Czyżby ktoś w końcu zasłużył na jej zaciekawienie? Shinra zerknęła tylko na na drzewo i zamknęła oczy. Zastanowiła się jaką ona będzie miała zdolność. Szybko przestała o tym myśleć i zrelaksowała się. Cieszyła się chwilami ciszy i spokoju. Powoli zasypiała, ale starała się być czujna.

Channoy

W jedenj chwili Chan zabrała dłoń z drzewa, i przez krótką chwilkę podziwiała swoje dzieło, lecz w następnej chwili zamieniła się w kota, i podeszła do Shinry, wskoczyła na jej kolana i udawała zagubionego kotka.

Shinra

Poczuł coś na kolanach. Otworzyła oczy i zerknęła na Channoy. Usłyszała nieznajomą. Wzięła kota z kolan i wstała.
- Mowa ci nasza przeszkadza? Nie sądzisz chyba, że zacznę szeptać, prawda? - Spytała z lekkim uśmieszkiem. Shinra wpadła na pewien pomysł, lecz jego zrealizowanie przełożyła na inny dzień. Teraz nie miała materiałów do tego. Czekała na jej odpowiedź.

Satrina

Satrina spojrzała an Shinre i przekrzywiła głowę na bok. W dzieciństwie wszyscy Satrine odpychali i nie chcieli się z nią bawić. Satrinie poleciały łzy, a potem odwróciła się do niech plecami.

Shinra

Tak oto nastolatka zniszczyła dorosłego. Zero wysiłku. Tylko chłód i szczerość. Kotka nie była godną zachodu ofiarą, więc Shinra zrezygnowała i wskoczyła na drzewo. Nadal miała ochotę ją dobić, ale nie miała teraz swojej weny, która była nieodzowna. Obserwowała ją chłodnym spojrzeniem, a jej mina nie okazywała żadnych emocji.

Raven

Wszedłem w to miejsce ubrany w Szaro-Zielony płaszcz i czarny kapelusz al capone z czerwonym paskiem który zasłaniał moje ślepia,rozejrzałem się powoli po czym wskoczyłem na najbliższe drzewo.

Shinra

Podniosła wzrok na zmiennokształtnego. Kolejna ofiara?
- Imię? - Spytała wpatrując się w niego chłodnym spojrzeniem. Zastanawiała się nad ksywką dla niego i już miała pewną wymyśloną. Na razie chciała go podręczyć, a potem śmiesznie nazwać

Tak, nie mylisz się. Burek :]

Raven

//Gdybym mógł to na avku pokazałbym ci Fackersa a zgadnij jake ty masz <mina lobuziaka//

Spojżałem na kotke i nie zwracałem na nią uwagi,dalej siedziałem wygodnie na gałęzi z kapeleszem na głowie-Tak mam Imie a ty?-spytałem kpiąco.

Satrina

Satrina spojrzała na kotołaka chłodnym spojrzeniem. - Jeszcze jeden - powiedziała bez uczyć. Satrina była bardzo chłodna. Nie znosiła wszystkich od swojego nieszczęśliwego dzieciństwa.

Channoy

Kiedy Shinra weszła na drzewo Channoy, zmieniła się spowrotem w człowieka, i wolnym krokiem podeszła do jedynego żywego drzewa w całym lesie. Postała przy nim jeszcze chwilkę, poczym zaczęła iść wąską ścieżką, która prowadziła do wyjścia.

Shinra

- Mam. - Powiedziała niewzruszona. - Niestety, ale twoja indolencja intelektualna nie obliguje mnie do dalszej merytorycznej konwersacji na ten temat. - Dodała po chwili ze złośliwym uśmieszkiem. Odwróciła się i uniosła prawą rękę lekko. Nie odwracała jaj do nikogo. Po chwili ruszyła przed siebie i wychodziła z lasu. Miała dość tego towarzystwa. Tego dnia odkryła, że brodziki intelektualne większości osobistości na tym świecie jest niezwykle płytkie. Nie rozpatrywała tej sprawy zbyt długo. Już jej tu nie było.

Satrina

Satrina rozejrzała się, a potem zeskoczyła z drzewa. Wszystkich ignorując. Chłodek zawiał, ale kocicę to nie obchodziło. Szła pomału. Spojrzała na małe drzewko i po kryjomu polała do jakąś zieloną miksturę. Lekko się uśmiechnęła, a potem wyszła. Gdy jej nie było z tego małego drzewa, bardzo szybko wyrosło duże i zielone drzewo. Tą miksturę kiedyś dał jej mistrz.

Yahiko

Przyszedł powolnym krokiem i wszedł na drzewo. Uważnie rozglądał się dookoła i szukał wzrokiem Konan. Usiadł na gałęzi i rozglądał się wciąż. Nogi zwisały w dół, a on był w miarę dobrym humorze. Nie sądził, że kiedykolwiek spotka tu kogoś bliskiego. Brakowało mu tylko Nagato. Chętnie porozmawiałby z obojgiem.

Konan

Dotarła tu w końcu. Po drodze zgubiła Yahiko. Chyba odwyk od poprzednich czasów dokonał lekkiego spustoszenia w szybkości. Kartki papieru uformowały dokładne ciało Konki. Opadła miękko tuż obok Yahiko. Spojrzała w dół i lekko westchnęła.