Srebrne Jezioro

Geylina

//Oj dręczyło, dręczyło ;p//
- Jak się zwiesz? - spytała odgarniając włosy z szyi. - Masz bardzo ładną sukienkę. - pochwaliła lustrując spojrzeniem jej ubiór. Podniosła z ziemi kawałki metalu i przyjrzała im się uważnie. Po chwili zamyślenia odrzuciła je od siebie i przeniosła wzrok na nieznajomą.

Yem

- Yennifer. Wolę jak mówić mi Yem.
Odrzekła delikatnie poprawiajac ręką suknię. Gdy usłyszała komplement na jej temat przytrzymała ją chwilowo.
- Dziękuję. Zazwyczaj chodzę bez ciuchów.
Dodała wypowiadając słowa "bez ciuchów" jakby nigdy nic. Dla niej było to normalne. W końcu i tak w połowie była zwierzęciem.

Geylina

- Ja nazywam się Geylina...- odpowiedziała ciągle lustrując śliczną sukienkę.
- Interesujące. - mruknęła pod nosem zamyślona. - Wolałabyś być do końca człowiekiem, czy być zwierzęciem? - spytała przyglądając się jej uważnie.

Raven

A Raven przysłuchiwał się tej rozmowie z zaciekawieniem. Co lepsze z nudów wyrzłobil Saksą w podłożu duzy napis "Geylina" a pod nim "Yennifer" a obok każdego ze słów sylwetke wilkołaczki i sylwetke wróżki. Wiadomo co było przy którym napisie. Uzył domeny powietrza aby srebro przenieść do napisów jak i do sylwetek. Teraz to co było w napisach i sylwetkach powoli stygło i zmienialo sie w stan stały.

Yem

Yem prychnęła i odpowiedziała krzywiąc się.
- Wolałabym nie istnieć.
Wilkołaczkę zaczęło ciekawić co też robi w tym czasie kiedy one rozmawiają drugi wilkołak. Kątem oka musiała spojrzeć... Zrobiła to więc. Widząc co wyrzeźbił mało co nie zachłysnęła się powietrzem. No czegoś takiego nigdy nie widziała. W końcu... Kiedyś była a w środku jest, tylko zwykłym, kruchym człowiekiem.
- Jak Ty... To...
Wyjąkała zadziwiona. Rzeźbić w srebrze i przemieniać je w stały metal? Tego nigdy nie widziała.

Raven

Wilkołak sojrzał na wilkolączkę.
- Normalnie - odpowiedział i sie uśmiechnął ciepło. Taaa on to miał dziwnie nie? Hheh...ciekawe jak zareaguje na to. Wilkołak zacząl się trząść na lewo i prawo jakby chcial sie otrzepać z wody a wokół niego wzniósł się kurz i całego go zakrył. Kiedy kurz opadł na ziemi siedział ognisto włosy chłopak z widocznym umięśnieniem.
- Pokazać jeszcze raz? - spytał i sie zaśmiał. Domeną powietrza wzniósł kule ciekłęgo rebra, wyjąl Saksę i zaczął jakby odkrajać kawałek po kawałku lecz już wolniej. Wtedy kiedy skończył a była to sylwetka wilkołaczki w rozmiarze figurki z ceramiki. Wtedy to ciekłe srebro zastygło a figurka wpadła w ręce Yem. Codziwne nie oparzyło jej a przecież kiedy srebro twardnieje powinno być gorące.